Οστεοχονδρωσία του μαστού

Κλινικά, η θωρακική οστεοχόνδρωση (χονδρωσία) εκδηλώνεται με αιχμηρό, μαχαίρι ή θαμπό, πόνο που πονάει, τσούξιμο και κλικ όταν σκύβετε και ακαμψία.

Η παθολογία χαρακτηρίζεται από πολλά συγκεκριμένα συμπτώματα - αίσθημα έλλειψης αέρα κατά την εισπνοή, δυσφορία στην περιοχή της καρδιάς και ακόμη και πονόλαιμο.

Η θεραπεία της παθολογίας είναι κυρίως συντηρητική με φαρμακολογικά φάρμακα. Πραγματοποιούνται επίσης φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες, συνεδρίες μασάζ και η βοήθεια χειροπρακτών.

Εάν μια τέτοια θεραπεία είναι αναποτελεσματική, ο ασθενής υποβάλλεται σε χειρουργική επέμβαση.

Λεπτομέρειες για τα συμπτώματα

Τα συμπτώματα της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής σπονδυλικής στήλης δεν εμφανίζονται ποτέ ταυτόχρονα. Στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης αυτής της εκφυλιστικής-δυστροφικής παθολογίας, σημειώνεται μόνο ήπια ενόχληση στην πλάτη. Οι ασθενείς θεωρούν ότι είναι μια απλή υπερφόρτωση μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά και τους διαγράφουν ως «δύσκαμπτους» μύες επειδή παραμένουν σε μια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Όμως η ένταση των συμπτωμάτων αυξάνεται αργά και σταθερά. Οι δυσάρεστες αισθήσεις αντικαθίστανται από έντονο πόνο, που περιπλέκεται από περιορισμένη κίνηση, ζάλη και πονοκεφάλους. Στην ιατρική, όλα τα συμπτώματα της οστεοχονδρωσίας αυτού του εντοπισμού χωρίζονται σε διάφορες ομάδες. Αυτό βοηθά στην ταχύτερη διάγνωση της νόσου και στην απόφαση για τις θεραπευτικές τακτικές.

Σημείωμα! Τα συμπτώματα της θωρακικής οστεοχόνδρωσης σε άνδρες και γυναίκες δεν διαφέρουν ως προς τον τύπο, τη σοβαρότητα ή τον εντοπισμό. Ωστόσο, σε εκπροσώπους του ισχυρότερου φύλου μπορεί να εμφανιστούν λίγο αργότερα λόγω ενός ισχυρότερου μυοσκελετικού συστήματος. Μερικοί άνδρες εμφανίζουν επίσης στυτική δυσλειτουργία λόγω οστεοχονδρωσίας.

Σπονδυλικά συμπτώματα

Υπό την επίδραση δυσμενών παραγόντων (υποθερμία, αυξημένη σωματική δραστηριότητα), η μακροχρόνια ύφεση της θωρακικής οστεοχόνδρωσης μπορεί να διακοπεί από μια ξαφνική οξεία επίθεση πόνου. Ακόμη πιο συχνά, πυροδοτείται από παραμονή σε μια στάση για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως το να κάθεστε. Όταν ένα άτομο σηκώνεται ξαφνικά, ο πόνος στην πλάτη είναι τόσο έντονος που χάνει την ικανότητα να κινείται για αρκετά λεπτά.

Στην ιατρική αυτή η κατάσταση ονομάζεται dorsago. Διαφέρει από τον συνηθισμένο πόνο στα συνοδά συμπτώματα:

• αίσθημα έλλειψης αέρα κατά την εισπνοή.
• έντονη δυσκαμψία.

Η πορεία της παθολογίας συχνά περιπλέκεται από ραχιαία - πόνος στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, η ένταση του οποίου αυξάνεται σταδιακά. Αυξάνεται όταν το σώμα λυγίζει ή γυρίζει στο πλάι. Για να μην αισθανθεί πόνο, ένα άτομο παίρνει μια αναγκαστική θέση. Ταυτόχρονα, καταπονεί άθελά τους τους μύες της πλάτης και προκαλεί άθελά τους την υπερβολική χρήση τους. Τώρα αρχίζουν να πονάνε και αυτά, ειδικά όταν περπατούν.

Εξωσπονδύλια συμπτώματα

Με την ανάπτυξη της θωρακικής οστεοχόνδρωσης, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι γίνονται λεπτότεροι και καταστρέφονται. Αυτά τα επιθέματα χόνδρου δεν μπορούν πλέον να κατανείμουν τα φορτία που προκύπτουν και να αποτρέψουν τη σύγκρουση των σπονδύλων μεταξύ τους. Πυροδοτείται μια αντισταθμιστική αντίδραση του σώματος - οι δομές των οστών αρχίζουν να παραμορφώνονται με το σχηματισμό αναπτύξεων. Ασκούν πίεση στις ευαίσθητες νευρικές απολήξεις και τραυματίζουν τον σπονδυλικό σωλήνα. Ως εκ τούτου, οι γυναίκες και οι άνδρες εμφανίζουν συγκεκριμένα συμπτώματα θωρακικής οστεοχόνδρωσης: απώλεια ευαισθησίας σε ορισμένες περιοχές του σώματος, κάψιμο και ερπυσμούς «χήνες».

Σπουδαίος! Η οστεοχόνδρωση της θέσης του θώρακα εκδηλώνεται συχνά με ξηρό, μη παραγωγικό βήχα, πονόλαιμο, αίσθημα σβώλων και διαταραχές ούρησης.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι σπονδυλικές ρίζες είναι υπεύθυνες για τη νεύρωση (μετάδοση νευρικών ερεθισμάτων) όχι μόνο της σπονδυλικής στήλης, αλλά και των εσωτερικών οργάνων. Επομένως, όταν τσιμπηθούν, εμφανίζεται δυσφορία στο συκώτι, τα νεφρά, το πεπτικό σύστημα και το μυοκάρδιο. Ποια σημάδια θωρακικής οστεοχόνδρωσης που είναι άτυπα για παθήσεις της πλάτης είναι:

• Πόνος στην περιοχή της καρδιάς, πανομοιότυπος με υποτροπή της στηθάγχης, δύσπνοια, αίσθημα «συμπίεσης» της καρδιάς.
• Κρίσεις πανικού, ψυχοσυναισθηματική αστάθεια, αβάσιμος φόβος, άγχος, διαταραχές ύπνου.
• Ενόχληση στην περιοχή του στομάχου, κρίσεις ναυτίας, που μερικές φορές οδηγούν σε εμετό, ξινό ρέψιμο, μετεωρισμό, βρασμό και βουητό σε αυτό.
• Διαταραχές της περισταλτικής – δυσκοιλιότητα ή διάρροια.
• μακριές, επίπονες αναπνοές με λυγμούς.

Ο πόνος δεν εντοπίζεται απευθείας στην περιοχή του κατεστραμμένου μεσοσπονδύλιου δίσκου και (ή) της σχηματισμένης μεσοσπονδυλικής κήλης. Ακτινοβολούν κατά μήκος του νεύρου. Τα σημάδια της οστεοχονδρωσίας της θωρακικής περιοχής μπορεί να συγκαλυφθούν ως νεφρικός κολικός, συμπτώματα γαστρίτιδας, έλκη στομάχου, ηπατίτιδα, παγκρεατίτιδα, χολοκυστίτιδα και ακόμη και γαστρεντερίτιδα.

Συμπιεστική μυελοπάθεια

Έτσι ονομάζεται το εξωσπονδύλιο σύνδρομο, το οποίο σπάνια εμφανίζεται στην κλινική πράξη. Παρατηρείται στα στάδια 3-4 της νόσου, όταν λόγω απώλειας σταθερότητας του σπονδυλικού τμήματος, ο πολφώδης πυρήνας προεξέχει πέρα από τον ινώδη δακτύλιο. Εμφανίζεται μεσοσπονδυλική κήλη, η οποία ασκεί συνεχή πίεση στο νωτιαίο μυελό. Όταν επισκέπτονται έναν σπονδυλολόγο ή νευρολόγο, οι ασθενείς παραπονιούνται για συχνό πόνο στη ζώνη που ακτινοβολεί στη βουβωνική χώρα. Παράλληλα, παρατηρούνται αισθήματα αδυναμίας και μούδιασμα στα κάτω άκρα.

Στο πλαίσιο του τραυματισμού του νωτιαίου μυελού, η νεύρωση διαταράσσεται σοβαρά. Χωρίς θεραπεία, η λειτουργική δραστηριότητα των οργάνων που βρίσκονται στη λεκάνη μειώνεται. Η συμπιεστική μυελοπάθεια προκαλεί προβλήματα στις κινήσεις του εντέρου. Και λόγω της έντονης στένωσης της διαμέτρου του σπονδυλικού σωλήνα, η ευαισθησία των ποδιών μειώνεται σημαντικά. Σε σοβαρές περιπτώσεις, οι ασθενείς διαγιγνώσκονται με πάρεση (μερική ή πλήρη παράλυση) ενός ή δύο κάτω άκρων.

Συμπτώματα ύφεσης

Εκτός από τις υποτροπές, η οστεοχονδρωσία του μαστού σχεδόν δεν ενοχλεί ένα άτομο. Περιστασιακά, εμφανίζεται βασανιστικός, πονηρός, θαμπός πόνος στην πλάτη, ο οποίος συνήθως εξαφανίζεται μετά από μεγάλη περίοδο ανάπαυσης. Μόλις όμως αυξήσετε έστω και λίγο το φορτίο στη σπονδυλική στήλη, σηκώσετε ένα βαρύ αντικείμενο ή σκύψετε, ακολουθεί άλλη μια υποτροπή. Μπορεί επίσης να προκληθεί από τους ακόλουθους παράγοντες:

• στρεσογόνες καταστάσεις, καταθλιπτικές καταστάσεις.
• υποθερμία, ξαφνικές αλλαγές θερμοκρασίας.
• παραμονή σε μια θέση σώματος για μεγάλο χρονικό διάστημα.
• κατάχρηση αλκοόλ?
• μη ισορροπημένη διατροφή, έλλειψη τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο, φώσφορο, μαγγάνιο και μολυβδαίνιο στη διατροφή.

Μερικές φορές η περίοδος ύφεσης τελειώνει λόγω των προσπαθειών ενός ατόμου να αποφύγει μια άλλη υποτροπή. Επισκέπτεται έναν χειροπράκτη ή έναν θεραπευτή μασάζ με αμφίβολη φήμη ή μικρή πρακτική εμπειρία. Μια προσπάθεια διάτασης της σπονδυλικής στήλης οδηγεί σε περαιτέρω επιδείνωση.

Βασικές μέθοδοι θεραπείας

Η πλήρης θεραπεία της παθολογίας δεν είναι ακόμη δυνατή, επομένως όλες οι προσπάθειες των γιατρών στοχεύουν στη βελτίωση της ευημερίας του ασθενούς. Συνιστάται στους ασθενείς να φορούν ορθοπεδικά προϊόντα (κορσέδες, επίδεσμοι) που σταθεροποιούν τις σπονδυλικές δομές και εμποδίζουν την μετατόπισή τους. Συνταγογραφούνται φάρμακα διαφόρων κλινικών και φαρμακολογικών ομάδων, πραγματοποιούνται φυσιοθεραπευτικά μέτρα και θεραπεία άσκησης.

Οι κινήσεις των χεριών του χειροπράκτη στοχεύουν στην αύξηση των διαστημάτων μεταξύ των σπονδύλων, τα οποία γίνονται μικρότερα με τη θωρακική οστεοχόνδρωση.

Σπουδαίος! Με υψηλή βαρύτητα θωρακικής οστεοχονδρωσίας, η συντηρητική θεραπεία είναι άχρηστη. Στους ασθενείς προσφέρεται άμεσα χειρουργική επέμβαση – αφαίρεση μεσοσπονδυλικής κήλης, αρθρόδεση, τοποθέτηση εμφυτευμάτων στη θέση του κατεστραμμένου μεσοσπονδύλιου δίσκου, μεταμόσχευση οστού.

Φαρμακοθεραπεία

Η θεραπεία της οστεοχονδρωσίας της θωρακικής σπονδυλικής στήλης στοχεύει στην εξάλειψη όλων των συμπτωμάτων και στην αναστολή των καταστροφικών και εκφυλιστικών διεργασιών. Σε περιόδους έξαρσης χρησιμοποιούνται διαλύματα για παρεντερική χορήγηση, τα οποία δείχνουν αποτέλεσμα μετά από 5-10 λεπτά. Το αποτέλεσμα στη συνέχεια διασφαλίζεται με τη λήψη δισκίων και την εφαρμογή αλοιφών και τζελ. Στο στάδιο της ύφεσης χρησιμοποιούνται κυρίως εξωτερικοί παράγοντες που έχουν πιο ήπια επίδραση στον οργανισμό.

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)

Αυτή είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη ομάδα φαρμάκων στη σύνθετη θεραπεία της θωρακικής οστεοχόνδρωσης. Τα ενεργά συστατικά του εμποδίζουν τη βιοσύνθεση των μεσολαβητών του πόνου, της φλεγμονής και του πυρετού από τα αραχιδονικά οξέα. Μετά από μία μόνο λήψη ΜΣΑΦ, η ευημερία ενός ατόμου βελτιώνεται σημαντικά:

• η σοβαρότητα του πόνου μειώνεται.
• ο δυσάρεστος ήχος του τσακίσματος που εμφανίζεται όταν γυρίζετε το σώμα και σκύβετε εξαφανίζεται.
• οι φλεγμονώδεις διεργασίες στους μαλακούς ιστούς εξασθενούν, το πρήξιμο εξαφανίζεται.
• Το εύρος κίνησης στην περιοχή του θώρακα αυξάνεται.

Για την πρόληψη των υποτροπών, χρησιμοποιούνται διαλύματα για ενδομυϊκή χορήγηση. Η φαρμακευτική αγωγή σε κάψουλες ή δισκία ανακουφίζει από μέτριο πόνο. Και οι αλοιφές και τα τζελ εξαλείφουν γρήγορα τις μικρές ενοχλήσεις.

Παρασκευάσματα με βιταμίνες του συμπλέγματος Β

Οι διαταραχές νεύρωσης μπορούν να αντιμετωπιστούν καλά με φάρμακα που περιέχουν βιταμίνες Β. Βελτιώνουν τη μετάδοση των νευρικών ερεθισμάτων στο κεντρικό και περιφερικό νευρικό σύστημα και διεγείρουν την αποκατάσταση των κατεστραμμένων ριζών της σπονδυλικής στήλης. Η σύνθεση των προϊόντων περιλαμβάνει θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, πυριδοξίνη, κυανοκοβαλαμίνη.

Την πρώτη εβδομάδα θεραπείας, εφαρμόζεται ενδομυϊκή ένεση φαρμάκων, η οποία, εκτός από βιταμίνες, περιέχει επίσης λιδοκαΐνη, η οποία εξαλείφει αμέσως τον πόνο. Και στη συνέχεια συνιστάται στους ασθενείς να λαμβάνουν δισκία για ένα μήνα.

Γλυκοκορτικοστεροειδή

Η χρήση αυτών των συνθετικών αναλόγων ορμονών που παράγονται από τα επινεφρίδια εφαρμόζεται όταν τα ασφαλέστερα φάρμακα είναι αναποτελεσματικά. Τα γλυκοκορτικοστεροειδή συνταγογραφούνται σε ασθενείς για οξύ, διαπεραστικό πόνο στην πλάτη που ακτινοβολεί στα εσωτερικά όργανα. Τα φάρμακα μπορούν επίσης να ληφθούν από το στόμα, αλλά πολύ πιο συχνά χορηγούνται παρεντερικά, συμπεριλαμβανομένων των σημείων των κατεστραμμένων μεσοσπονδύλιων δίσκων.

Τα γλυκοκορτικοστεροειδή χαρακτηρίζονται από έναν ευρύ κατάλογο αντενδείξεων και πιθανών παρενεργειών. Η μακροχρόνια θεραπεία της χόνδρωσης της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης με ορμόνες οδηγεί σε βλάβες στο ήπαρ, τους νεφρούς και τους ιστούς του στομάχου. Ως εκ τούτου, η χρήση τους απαγορεύεται σε ασθενείς με κίρρωση του ήπατος, έλκος στομάχου, νεφρική ανεπάρκεια και οστεοπόρωση.

Μυοχαλαρωτικά

Ο πόνος στην πλάτη συχνά εξηγείται από τον αυξημένο τόνο των σκελετικών μυών. Τα μυοχαλαρωτικά χρησιμοποιούνται για χαλάρωση - αρχικά με τη μορφή διαλυμάτων για παρεντερική χορήγηση, στη συνέχεια σε μορφή δισκίου. Το φάρμακο ανακουφίζει από μυϊκούς σπασμούς που προκαλούν συμπίεση της σπονδυλικής ρίζας. Ποια μυοχαλαρωτικά είναι πιο αποτελεσματικά:

• Αποκλεισμός πολυσυναπτικών αντανακλαστικών.
• χαλάρωση σπασμωδικών μυών?
• Μείωση της απελευθέρωσης προσταγλανδινών.

Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται σπάνια ως μονοθεραπεία. Η θωρακική χονδρωσία αντιμετωπίζεται με μυοχαλαρωτικά σε συνδυασμό με γλυκοκορτικοστεροειδή ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Το σημαντικό τους μειονέκτημα είναι ότι ο εθισμός αναπτύσσεται αρκετά γρήγορα, γι' αυτό και απαγορεύεται η κατανάλωσή τους για περισσότερο από μία εβδομάδα.

Χονδροπροστατευτικά

Σε αντίθεση με τα φάρμακα που εξαλείφουν τα συμπτώματα της θωρακικής οστεοχόνδρωσης, τέτοια φάρμακα χρησιμοποιούνται επίσης για παθογενετική θεραπεία. Αυτή είναι η μόνη ομάδα φαρμάκων που μπορεί να αυξήσει την παραγωγή χονδροκυττάρων, τα οποία είναι απαραίτητα για τη μερική αποκατάσταση των χόνδρινων μεσοσπονδύλιων δίσκων. Όλα τα θεραπευτικά αποτελέσματα των χονδροπροστατευτικών οφείλονται στην υψηλή περιεκτικότητα σε γλυκοζαμίνη και (ή) χονδροϊτίνη.

Αλλά τα χονδροπροστατευτικά εκτιμώνται για κάτι περισσότερο από την ικανότητά τους να αποκαθιστούν τους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Τα συστατικά του λάμπουν στην περιοχή του κατεστραμμένου τμήματος της σπονδυλικής στήλης. Μετά από 2-3 εβδομάδες, επιτυγχάνεται η μέγιστη θεραπευτική συγκέντρωση γλυκοζαμίνης και χονδροϊτίνης. Τώρα τα φάρμακα αρχίζουν να εμφανίζουν έντονο αναλγητικό, αντιφλεγμονώδες και αντιοιδηματικό αποτέλεσμα.

Σύσταση! Συνιστάται η θεραπεία της οστεοχόνδρωσης με χονδροπροστατευτικά με τη μορφή ενέσιμων διαλυμάτων ή δισκίων. Παρά όλες τις διαβεβαιώσεις των κατασκευαστών για την αποτελεσματικότητα των αλοιφών και των κρεμών, δεν μπόρεσαν να παράσχουν καμία απόδειξη θεραπευτικής αποτελεσματικότητας.

Μη φαρμακευτική θεραπεία

Η θεραπεία της οστεοχόνδρωσης της θωρακικής περιοχής με φαρμακολογικά φάρμακα πρέπει να συνδυάζεται με τακτική σωματική άσκηση. Η θεραπεία άσκησης είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας για την πρόληψη των αναπηριών. Η καθημερινή προπόνηση ενισχύει τους μύες της πλάτης και τη συσκευή συνδέσμων-τενόντων της θωρακικής περιοχής και βελτιώνει την παραγωγή αρθρικού υγρού, το οποίο θρέφει τις σπονδυλικές δομές. Το σύνολο των ασκήσεων καθορίζεται από τον φυσικοθεραπευτή μετά από εξέταση των αποτελεσμάτων της διάγνωσης με ακτίνες Χ. Είναι παρών στα πρώτα μαθήματα και παρακολουθεί τη δοσολογία των φορτίων.

Για την οστεοχονδρωσία, εφαρμόζεται επίσης χειρωνακτική θεραπεία, με στόχο την αύξηση της απόστασης μεταξύ μεσοσπονδύλιων δίσκων και σπονδύλων. Η έλξη (έκταση) της σπονδυλικής στήλης πραγματοποιείται στεγνή ή υποβρύχια, κρεμασμένη σε ένα κοντάρι στο σπίτι. Η αποτελεσματικότητα της χειρωνακτικής θεραπείας αυξάνεται με ταυτόχρονες φυσικές παρεμβάσεις:

• ηλεκτροφόρηση;
• θεραπεία λέιζερ?
• θεραπεία μαγνητικού πεδίου;
• υπεριώδη ακτινοβολία?
• διαδυναμικές ροές.

Στους ασθενείς υποβάλλονται 10-15 συνεδρίες κλασικού, κενού, σκανδιναβικού μασάζ βελονισμού. Οι θεραπείες ιρουδοθεραπείας, βελονισμού και σανατόριου με λουτρά ραδονίου και υδρόθειου είναι επίσης χρήσιμες.

Μόνο με τη βοήθεια μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης στη θεραπεία της θωρακικής οστεοχόνδρωσης είναι δυνατό να εξαλειφθεί περαιτέρω βλάβη στους μεσοσπονδύλιους δίσκους και παραμόρφωση των σπονδύλων. Η τήρηση των συστάσεων του γιατρού θα βοηθήσει στην εξάλειψη όλων των συμπτωμάτων της χρόνιας παθολογίας όσο το δυνατόν γρηγορότερα.